Prolog

Uczucia… Mówi się, że są piękne, że dzięki nim życie staje się bardziej urzekające, ale według mnie… To najgorszy dar, jaki został nam przekazany…

Niestety… Nikt nie jest w stanie się ich pozbyć. W każdym kryje się chociaż gram człowieczeństwa. Gram miłości… Dlaczego we mnie kryła się również naiwność?

Wszyscy byli zadowoleni moją odpowiedzią. Każda osoba będąca w tym pomieszczeniu, z wyjątkiem mnie i Hadriana, uśmiechnęła się radośnie. Pan kiwnął do strażników, żeby przestali bić chłopaka, po czym popchnęli go w moją stronę. Nie mogłam w to uwierzyć. Szybko przytuliłam go do siebie, szepcząc jego imię. On tylko odpowiedział chrapliwie…

- Dlaczego to zrobiłaś? Oni cię wykorzystają…

-Ja… Ja cię kocham...- szepnęłam najciszej jak tylko potrafiłam.

Ta miłość od samego początku była skazana na śmierć…

***

Serdecznie witamy na naszym blogu! 

Mamy wielką nadzieję, że prolog zachęcił Was do zostania z nami dłużej... Prosimy o wyrażanie swoich opinii w komentarzach. 

Jeśli chcecie czytać dalej nasze opowiadanie, możecie dodać się do obserwatorów. Jeżeli ktoś z Was chce być informowany o nowych rozdziałach, dajcie na siebie jakiś 'namiar'. 

W opowiadaniu sporadycznie będą pojawiały się przekleństwa. Nie będzie tego wiele, więc wydaje nam się, że raczej nie będzie Wam to przeszkadzało. 

Bardzo ważna sprawa... Czy chcecie, żeby w rozdziałach pojawiały się różne zdjęcia/gify? :)

Serdecznie zapraszamy na pierwszy rozdział naszego opowiadania, który pojawi się tu w ciągu kilku dni! 

<3